Będę strażnikiem twoich snów

Hopeless 


Autor: Colleen Hoover
Tytuł oryginału: Hopeless
Seria: Hopeless (tom 1)
Liczba stron: 380
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 16 czerwiec 2014






     Każda nastolatka marzy o prawdziwej miłości. Pragnie czuć motylki w brzuchu i uginające się kolana za każdym razem, gdy tylko zobaczy ukochaną osobę i spojrzy jej w oczy. Niestety czasem w niektórych związkach zaczynają się kłopoty i pojawiają demony z przeszłości. Rodzi się zatem pytanie: czy prawdziwa miłość jest w stanie obejść wszystkie pojawiające się na drodze przeszkody? Czy miłość ma taką moc, aby podnieść nas z upadku, gdy kotwica siłą przyciąga nas na dno? Na te pytania postara się odpowiedzieć książka Colleen Hoover.

     Siedemnastoletnia Sky izoluje się od otoczenia. Dopuszcza do siebie jedynie swoją matkę Karen, która zabrania jej korzystać z technologii i swoją najlepszą przyjaciółkę Six, która zmienia chłopaków jak rękawiczki, co stawia ją w złym świetle. Mimo iż Sky jest zupełnie niewinna, do niej także za sprawą Six zostaje przylepiona etykietka osoby rozwiązłej. Pewnego dnia całkiem przypadkiem staje na jej drodze Dean Holder, który dorównuje jej złą reputacją. Chłopak szybko wzbudza w Sky emocje, które dotychczas były dla niej poza zasięgiem. W jego obecności czuje strach i fascynację, której nigdy wcześniej nie doświadczyła. Wkrótce dziewczynę dopadają wspomnienia, które do tej pory chciała wyprzeć ze swojej świadomości. W krótkim czasie poznaje okrutną prawdę o sobie i uświadamia sobie, że dotychczasowe jej życie było stekiem bzdur. Od tego momentu jej życie zmienia się bezpowrotnie…

  
Mogłabym siedzieć i się zamartwiać, próbując zrozumieć, dlaczego mi się to wszystko przytrafiło, ale nie mam takiego zamiaru. Nie mam zamiaru marzyć o idealnym życiu. Wszystkie niepowodzenia to tak naprawdę sprawdziany, które zmuszają nas do wyboru pomiędzy rezygnacją a podniesieniem się z ziemi, otrzepaniem się z kurzu stawieniem czoła sytuacji. Chcę to zrobić. Być może życie poturbuje mnie jeszcze kilka razy, ale na pewno nie mam zamiaru rezygnować.

    
     Colleen Hoover w „Hopeless” wykorzystała bardzo popularny schemat: on zacofany, ona zacofana, pojawiają się problemy, które za sprawą siły swojej miłości próbują rozwiązać i powrócić do normalnego rytmu. Jak widzicie w fabule nie ma niczego nadzwyczajnego, bo tego typu książek jest krocie, a mimo to nadal w zaskakującym tempie pojawiają się na półkach w księgarniach kolejne.

     Książka zaczyna się od wydarzenia wyjętego z kontekstu. Otóż oczami wyobraźni widzimy jak Sky jest w jakimś pokoju i demoluje go. Nie wiemy co to za miejsce, nie wiemy co ją kieruje w tamtym momencie i na kogo jest ściekła. Ten ostry akcent spowodował, że poczułam się naprawdę zaintrygowana, więc czym prędzej zaczęłam czytać dalej. Niestety dosyć szybko zostałam sprowadzona z powrotem na Ziemię. Mamy dwie najlepsiejsze przyjaciółeczki, które mają zszargane reputacje i mają gdzieś to, co inni uważają na ich temat. Nie próbują zmienić opinii osób ze swojego otoczenia na ich temat i tylko bezustannie ich prowokują. Spędzają masę czasu ze sobą lub z przypadkowymi chłopakami, którzy mogą sobie je obmacać. Najlepsze przyjaciółki, a zwracają się do siebie per „dziwka”. Ja dziękuję za taką robotę. Łatwo jest popsuć swoją reputację, ale trzeba się później mocno natrudzić, gdy straciliśmy w oczach innych. Właśnie to spowodowało, że przez pierwsze pięćdziesiąt stron powieść odkładałam przeszło trzy razy w myślach mówiąc „co za żenada”.

     Z czasem jednak inaczej zaczęłam patrzeć na tę książkę. Gdy tylko pomału zaczynamy dowiadywać się o przeszłości Sky, jesteśmy autentycznie zaciekawieni jak potoczą się dalsze losy młodej pary. Autorka poruszyła bardzo trudne tematy, więc momentami byłam zszokowana tym co się działo na moich oczach. Tak czytałam na przemian uśmiechając się i przybierając kamienny wyraz twarzy i BUM… znów rozczarowanie. Nie chcę spoilerować, więc napiszę tylko tyle, że w powieści jest pewna scena, która mrozi krew w żyłach. Po takim wydarzeniu ja, ale dam sobie rękę odciąć, że Wy także, nie moglibyście wydusić z siebie żadnego słowa. Bylibyście wstrząśnięci zaistniałą sytuacją, chcielibyście zostać całkiem sami, a ten obraz prześladowałby Was w snach do końca życia. Ale nie, nasi główni bohaterowie odnajdują inne rozwiązanie, gdyż lądują ze sobą w łóżku. Nie wiem czy chcieli sobie w ten sposób ulżyć czy też seks miał być dla nich chwilą zapomnienia, ale osobiście dla mnie ta scena była żenująca i pozbawiona sensu, i nadal zastanawiam się nad tym, co autorka chciała w ten sposób przedstawić.

     Hoover zapunktowała u mnie jednak dzięki bohaterom i swojemu stylowi pisania. Bohaterowie są świetnie naszkicowani, nadzwyczaj prawdziwi, chwytający czytelnika za serce, że kupuje ich w całości. Mamy Sky, która za wszelką cenę chce dowiedzieć się prawdy o swoim pochodzeniu i mamy Holdera, który mimo iż także jest naznaczony przez przykre wspomnienia, bez ustanku wspiera Sky. Poza tym swoje ma na sumieniu, a ja uwielbiam takich bad boyów. O takim chłopaku marzy każda nastolatka, więc założę się, ze niejedna będzie wzdychać do niego podczas czytania. Taki efekt udało się autorce otrzymać dzięki lekkiemu, wyważonemu językowi, co idealnie komponuje z całą traumatyczną oprawą. Na plus jest także pozostawienie przez wydawnictwo oryginalnego tytułu, gdyż w pełni odzwierciedla treść.

Jedną z rzeczy, za które kocham książki, jest to, że dzieli się w nich ludzkie losy na rozdziały. To niesamowite, ponieważ nie można tego zrobić w prawdziwym życiu. Nie możesz skończyć rozdziału, potem opuścić wydarzenie, którego nie chcesz przeżywać, i otworzyć na rozdziale, który lepiej pasuje do twojego nastroju. Życia nie można podzielić na rozdziały, tylko co najwyżej na minuty. Wydarzenia z twojego życia są zaklęte w kolejnych minutach. Nie ma tu pustych kartek ani końców rozdziałów. Niezależnie od tego, co się dzieje, życie toczy się dalej, czy ci się to podoba, czy nie, i nigdy nie możesz pozwolić sobie na to, żeby się zatrzymać i po prostu złapać oddech.

    
     Muszę wspomnieć jeszcze o okładce. Kilka miesięcy temu jakby ktoś mi ją pokazał, powiedziałabym pewnie, że jest prześliczna, ale teraz jak  patrzę na obwolutę, to nie wzbudza we mnie żadnego zachwytu i uważam, że jest lekko tandetna. Może nie cała, ale sam tatuaż. Popatrzcie na niego. Nie wydaje się zbytnio męski, a jednak widnieje na przedramieniu Holdera. Tak, wiem, przylepa ze mnie ;)

     Książka jest naprawdę świetna i czyta się ją błyskawicznie, ale uważam, że opinie, które dotychczas na jej temat czytałam i oceny, które inni jej wystawiają, są mocno przesadzone, gdyż nie znalazłam niczego w tej pozycji, co pozwoliłoby mi wystawić najwyższą ocenę. Sądziłam, że poruszy najczulszą strunę mojej duszy. Sądziłam, że będę miała chwilowe trudności z czytaniem, bo oczy będę mieć pełne łez, podczas gdy nie uroniłam ani jednej słonej kropli. Byłam wręcz pewna, że wstawię jej dziesiątkę i będę się rozpływać nad wspaniałością "Hopeless". Niestety, moje oczekiwania zostały spełnione tylko w jakiejś części, co nie pozwala mi wystawić wyższej oceny niż 7. Siódemka jakby nie patrzeć jest odzwierciedleniem szkolnej oceny bardzo dobrej, ale typu: "masz piątkę, siadaj". Chwilkę będziemy się cieszyć, by za moment zapomnieć o niej i tylko dziennik będzie przypominać nam o minutce szczęścia.

     Mimo wszystko serdecznie ją polecam. Wzrusza, śmieszy, doprowadza momentami do szału, wysysa chwilami z nas życie i pokazuje jak istotne jest, aby w chwilach kryzysu mieć przy sobie bratnią duszę. Tego wszystkiego możecie się spodziewać sięgając po "Hopeless", więc jeśli jesteście gotowy na istny rollercoaster uczuć i emocji, to powinniście przeczytać.

To zakończenie jest prawdziwe, Six. Nie możesz się wściekać z powodu prawdziwego zakończenia. To na sztuczne happy endy powinnaś się wkurzać.

Ocena: 7/10 

-------------------------------

*cytaty pochodzą z książki (str. 371, 247, 89)