Istnieje cienka granica między miłością, a nienawiścią

Dziewczyna z porcelany

Autor: Agnieszka Olejnik 
Liczba stron: 320 
Wydawnictwo: Czwarta Strona 
Data wydania: 6 maj 2015 
Cena okładkowa: 36, 90 zł
 

     Na świecie wielu jest słodkich chłopców skrywających się w ciele mężczyzny, którzy najbardziej w świecie cenią sobie sielankę i beztroskę. Jak w takim razie spośród całego tłumu mężczyzn, którzy ze swoim zachowaniem co najwyżej nadają się do przedszkola odnaleźć prawdziwego mężczyznę, który jest w stanie zapewnić kobiecie poczucie bezpieczeństwa? Na to postara się Wam odpowiedzieć czwarta książka w dorobku Agnieszki Olejnik- "Dziewczyna z porcelany".

     Przebojowy student informatyki- Michał wiedzie spokojne, poukładane życie. Fotograf, model, kobieciarz- tak można go w skrócie opisać. Któregoś jednak dnia jeden telefon wywraca jego całą idylle do góry nogami. Musi porzucić bezproblemowe, studenckie życie i wrócić do swojego rodzinnego domu, by zaopiekować się młodszym bratem Tomkiem. 

Zuzanna to nauczycielka języka rosyjskiego, rozwódka z bagażem doświadczeń i złych wspomnień oraz sąsiadka, a zarazem niańka małego Tomaszka. Zupełnie nie pasuje ona do jego wyobrażenia atrakcyjnej kobiety, lecz z czasem inaczej zaczyna patrzeć na kruchą "porcelanową chińską laleczkę". Zaczyna zauważać jej ogniste marchewkowe włosy i dwa inteligentne, intensywnie niebieskie szkiełka. Zuzanna zaczyna go pociągać w nieznany mu dotąd sposób i dzięki niej z czasem zaczyna rozumieć czym tak naprawdę jest miłość. Niestety uczucie to czasem zbyt mało, aby stworzyć silną, nierozerwalną wieź, zwłaszcza, że kobieta skrywa pewną tajemnicę, która stawia ją w zupełnie innym świetle. 

     Co takiego skrywa kobieta głęboko w swoim sercu? Czy Michał odnajdzie się w nowej, odpowiedzialnej roli? Jak zakończy się historia, która tak gorzko się rozpoczęła?

- Wiesz- powiedziałem budując wieżę- figura nie jest taka ważna, kiedy kobiecie brakuje zwyczajnego ciepła.

     Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agnieszki Olejnik. Na temat jej książek słyszałam już masę pochlebstw, więc jak tylko dowiedziałam się, że "Dziewczyna..." powędruje w moje ręce, niebywale się ucieszyłam. Co prawda z zapoznaniem się jej trochę zwlekałam, ale gdy już zaczęłam pomału zagłębiać się w całej historii, po prostu przepadłam. Skłamałabym, gdybym napisała, że okładka do tego się nie przyczyniła, ale mimo wszystko to fabuła gra pierwsze skrzypce. To właśnie ona łapie czytelnika w swoje sidła i nie wypuszcza aż do samego końca.

     Na sam początek trzeba wspomnieć o nietuzinkowych bohaterach. Michał to typowy bałamut i bawidamek, który nie ominie żadnej okazji do zaliczenia panienki. Nawet nie musi zbytnio starać się o ich względy, gdyż chętne same wskakują mu do łóżka. Wprawdzie spotyka się od dłuższego czasu z Paulą, ale ciężko nazwać to czymś poważnym. Są to raczej krótkie spotkania na seks bez zobowiązań, co mu jak najbardziej odpowiada. Także jak widzicie, początkowo jego zachowanie może nie przypaść do gustu, ale z czasem zaczynamy na niego patrzeć nieco łagodniej, gdyż autorka tłumaczy jego postępowanie. Otóż tego przyczyna zapuszcza swoje korzenie już we wczesnym nastoletnim okresie życia, kiedy będąc na zabój po raz pierwszy zakochany, spotkał się jedynie z rozczarowaniem, przez co stał się obiektem żartów swoich rówieśników. Od tego czasu poprzysiągł, że nie będzie się wplątywał w jakieś bezsensowne związki. Do czasu, aż na horyzoncie pojawia się Zuzanna, dzięki której serce Michała zaczyna bić szybciej. Mimo iż niewiasta po pewnym czasie otwiera się przed nim, to nadal skrywa wygodne dla siebie sekrety bezpośrednio powiązane z rodziną chłopaka. Jakie to sekrety? Tego zdradzić nie mogę, ale wierzcie mi, że diametralnie wpłyną na dalsze losy pary.

     Cała książka napisana jest lekkim, przystępnym językiem z ciekawymi, niewymuszonymi dialogami. Historia może rzeczywiście nie jest jakoś nadzwyczaj odkrywcza i nie znajdziemy w niej niebywałych zwrotów akcji, ale mimo to na nudę narzekać nie można.

- Michał- dodała jeszcze Anka. - Powiem ci jedno. Czasem warto powalczyć.
- Tak, tak. Wiem.
- Ale niekiedy lepiej odpuścić. Wszystko zależy od jednej rzeczy.
- Jakiej?
- Czy jest się w stanie wybaczyć. Ale tak naprawdę.Nie tylko odsunąć na bok, zapomnieć albo udawać, że tego nie było. Wybaczyć.
- A warto wybaczać?
(...)
- Wiesz, z wybaczaniem to jest tak... Jakkolwiek byś się starał, to i tak nie uda ci się z jedną sprawą.
(...)
- Można wybaczyć kłamstwa, zdradę, pijaństwo, złe traktowanie... To, że ktoś złamał obietnice, podle się zachował i odwrócił się od ciebie, gdy go potrzebowałeś. Ale nie uda ci się wybaczyć, że przestał cię kochać i już mu nie zależy. Tego jednego nie. Rozumiesz?

     Niestety jedynie co nie przypadło mi do gustu, to momentami zbyt szybko rozgrywające się wydarzenia. Na jednej stronie zaczyna się początek listopada, by na kolejnej kończył się grudzień. Taka przepaść czasowa nie spotkała się z moją przychylnością. Niemniej jednak zaczęłam się przyzwyczajać do tego "czasowego maratonu", ale na moje oko mogło zostać to nieco inaczej i wolniej poprowadzone, dzięki czemu lektura momentalnie zyskałaby w moich oczach.

     Reasumując, "Dziewczyna z porcelany" to niebywale ciepła obyczajowa opowieść, która zawładnie sercem nie jednej kobiety. Wzrusza, wciąga, zachwyca barwnymi kreacjami, urzeka trafnymi spostrzeżeniami. To nieco tajemnicza opowieść o sile miłości, o odpowiedzialności, o ciężkim procesie jakim jest dorastanie. Serdecznie polecam!

Moja ocena: 8/10

*fragmenty pochodzą z książki, str. 117, 168- 69